sweet grapes 3/??

~~ Aoi~~       

Otworzyłem oczy gdy za oknem było już jasno.  Leżałem jeszcze na łóżku kiedy moje myśli wróciły do Kaia.  Dziś mijały 4 dni odkąd nie ma go na necie i zacząłem się poważnie niepokoić o niego.  Jak by mógł się to wszedł by na neta w szkole albo w czytelni i napisał by mi jakąś wiadomość, ale go nie było. Wiem to bo cały czas miałem włączonego laptopa a jak byłem na próbie miałem uruchomiony komunikator w telefonie. Ech  spojrzałem na zegarek była 11 czyli uczył się grzecznie w szkole, przynajmniej miałem taką nadzieje. Westchnąłem i chwyciłem za moją kochankę czyli gitarę i grałem dla zabicia czasu. Koło 13 mój telefon zadrżał wydając z siebie głośne krzyki. Taaak miałem ustawiony na dzwonek krzyki Ruksona:D. Uwielbiałem patrzyć na przerażone i zdezorientowane twarze ludzi gdy słyszeli mój dzwonek. Nacisnąłem zieloną słuchawkę nawet nie sprawdzając kto dzwoni

            -Czego dusza od przystojnego Aoia pragnie? – Och jak miło przywitałem dzwoniącego. Moja skromność rządzi :D

            - Krwiiiiiii – Odpowiedział mój rozmówca. Po głosie poznałem że to Reita. Zaśmiałem się z jego wypowiedzi.

            - No to co chcesz Akira? - Byłem ciekawy dlaczego przerywa mi moją ukochaną czynność czyli brząkanie i myślenie o Kaiu

            -A  pomyślałem ze mógł byś być moim towarzyszem niedoli i iść na zakupy? – Zaśmiałem się. Znów Ruki namówił go na zakupy a biedaczek nie umie się wykręcić :d

            -Ech znów Ruki robi zakupy i nie chcesz siedzieć sam czekając  przed sklepem aż on wyjdzie :D Dobra ale pomożesz mi dobrać jakieś sexi okulary :D – No co tego nigdy nie za wiele a skoro już idę do centrum to korzystam z okazji.

            - Nooo a żebyś wiedział i potrzebuje dodatkowego tragarza. W wyborze okularów pomoże ci Ruki. Wiesz on  ostatnio kupił tyle że nie widziałem dokąd idę  i wpadłem na szklane drzwi . – Poskarżył mi się. No tak Ruki uwielbia zakupy a jak ma doła to wpada w szał zakupowy i może spędzić cały dzień na zakupach i wydawaniu kasy.

            -  Dobra. Kiedy idziecie? - Telefon włożyłem pomiędzy ucho i ramię i złapałem za portfel przeliczając kase. Po ostatniej wypłacie nie było już śladu. Ech chyba będzie trzeba iść gdzieś do pracy a na dzień dzisiejszy będę mógł pomażyć o okularach.

            - Nooo właśnie już jesteśmy w centrum a Ruki wybiera  sobie kredki do oczu i pyta mnie, którą kredkę ma wybrać. Ejjj jaka różnica jest pomiędzy czernią o północy a hebanem? W  ogóle heban to kolor? Brzmi jak tania marka perfum z kiosku.- Zaśmiałem się szczerze. Teksty Reity mnie rozwalaną. Tak w ogóle co on robi z Rukim na zakupach? Zawsze chodził z nim Yune. Zapytam go o to później.

            - Tak heban to kolor. Powiedz Rukiemu by wziął czerń o północy. Ma ekstrakt z wyciągiem z Aloesu i będzie ładnie lśniła.  Proszę nie pytajcie skąd to wiem. A ja będę za pół godziny u was. Napiszę jak będę na miejscu.

            - Dobra tylko pośpiesz się zanim przejdzie do działu z kremami ujędrniającymi pośladki błagam. – Znów się roześmiałem i rozłączyłem. Zebrałem swoje rzeczy czyli telefon, portfel i dokumenty. Ubrałem buty i narzuciłem na siebie bluzę. Idąc do centrum moje myśli wróciły do Kaia. Znowu. Martwiłem się o niego nie ukrywam, no ale co ja na to poradzę? Może i wyglądam jak jakiś bandzior z kolczykiem w wardze ale martwię się o innych. Dotarłem do wielkiego oszklonego budynku zwanego przez innych centrum handlowym i napisałem do Reity gdzie są. Dostałem wiadomość że w sklepie Armatniego więc skierowałem tam swoje kroki. Pod sklepem zobaczyłem Reitę siedzącego na ławce pod sklepem a pomiędzy kostkami miał kilka toreb co oznaczało ze zakupy Rukiemu idzie dobrze. Nie wyszedł z wprawy.

            -Któraś z tych toreb jest twoja? Siemka – Podałem mu dłoń i przywitaliśmy się stylowym klapnięciem naszych dłoni. Takie było nasze zwyczajowe przywitanie.

            - Nie. To wszystko Rukiego. Jedyne co było moje zostało skonsumowane.- czyli pewnie zjadł kit kata albo 2 ewentualnie 8. nie wiecie nawet ile on potrafi zjeść. Kiedyś w liceum naliczyliśmy mu 15 hamburgerów 6 ciastek i 2 litrowe butelki coli i oświadczył nam że jeszcze zjadł by loda. Ma brzuch jak śmietnik ale i tak jest szczupły. Ciekawe czy Kai też jest szczupły i co lubi jeść.  Poczułem na sobie jego wzrok

            - Ostatnio jesteś jakiś zamyślony. Brak Ci dziewczyn czy co?- Pfff żeby tylko dziewczyn. On ani żaden z grupy nie wie że jestem homo. Sam wpadłem na to kilka lat temu gdy całowałem się z dziewczyną nie stanął mi. A jak po kilku dniach na imprezie całowałem się po pijaku z Yune i mi się podniósł. Wiedziałem od początku ze jestem niezwykły. Nie miałem problemu z przyzwyczajenia się do tego stanu rzeczy.

            - Nie.. to nie to. Zresztą nie ważne. – Owszem Reita był dla mnie jak brat ale to nie znaczy że muszę mówić że jestem Gejem.

            - Och powiedz mi. Znamy się od pieluchy i wiesz że nikomu nie wygadam- No tak kto jak kto ale Reita potrafił dotrzymać słowa. Nikomu tak nie ufałem jak Reicie.

            - No bo. Poznałem kogoś w necie- Powiedziałem  odwracając wzrok i patrząc na grupkę dziewczyn chichoczących  i patrzących się na nas.

            -  To przecież  dobrze.  Chodź myślałem że się nie zabujasz. Od lat nie miałeś laski. Jak ty możesz tak w ogóle żyć?

            - Normalnie mam zdrowe ręce i bardzo sprawne – Pomachałem mu prawą ręką przed twarzą a Reita z udawanym wstrętem odsuną ją szybko od siebie z czego zaśmieliśmy się oby dwoje.

            - No ale dalej nie rozumiem dlaczego masz taką zmartwioną minę. Jest brzydka czy ma dziecko? – Walnąłem go w potylicę a on zaczął rozmasowywać obolałe miejsce.

            - Za co to było? – Popatrzył się na mnie oskarżycielsko.

            - Za miłość do ojczyzny. Ja tu Ci się zwierzam a tym jaja sobie robisz – Westchnąłem ciężko. Martwiłam się o niego naprawdę. Znaczy o Kaia a nie o stan psychiczny Reity.

            - No to mów co ci leży na wątrobie – Powiedział poważnie. Wiedziecie jak on chce być poważny o jest.

            - No bo.. – Zawstydziłem  się? nie możliwe! Ja się nigdy nie zawstydzam

- Chodzi o to że pisałem z tą osobą jeden dzień a wieczora ni stąd ni  zowąd przestała odpisywać i od tamtej pory o niej słuch zaginą. Mam złe przeczucie Akira

- Och odpuść sobie. Być może jesteś dla niego nowo poznanym znajomym. Coś mu nie podpasowało w tobie i zablokował Cię i siedzi na ukrytym- powiedział to szczerze. Tak taka opcja też mogła być.

- Nie. Ona taka nie jest. – tak myślałem Kai taki nie był. Może znałem go kila godzin ale nie należał to takich osób.

            - Może pojedziesz do niej? Masz jej adres?

            - Nie, wiem tylko w jakiej prefekturze mieszka – I taka była prawda. Nic więcej nie wiedziałem.

            - Hym.. możesz jechać do liceum w tamtej prefekturze i podać się za brata, może sekretarka da Ci jego adres.

            -Jej Akira genialny jesteś. Dzięki.. Pojadę do niego jutro a dziś połażę z wami. – Zauważyłem że Ruki wyszedł z sklepu z torbą zostawił Reicie kolejną torbę i wszedł do kolejnego sklepu. Ze mną nawet się nie przywitał.

            - Akira a tak w ogóle dlaczego Ruki chodzi z tobą na zakupy a nie z Yune?- Byłem tego cholernie ciekawy

            - Aaaaa bo Ruki pokłucił się z nim. Ponoć Ruki przyłapał go jak całował się z jakąś laską.  A  teraz Ruki pomieszkuje u mnie. – Zakończył rozmarzony. Chyba Reita zabujał się w naszym małym wokaliście. W sumie to fajnie, sądzę że pasują do siebie. Ruki to takie typowe uke. Jak już zaciekawiłem swoją ciekawość znów zaczęliśmy wygłupiać się z Reitą. A jak dołączył do nas Ruki poszliśmy coś zjeść i wygłupialiśmy się dalej. Koło 22 wróciłem do domu i od razu włączyłem laptopa sprawdzając czy jest Kai. Tak jak przez ostatnie dni nie było go. Podszedłem do okna i oparłem się o nie zapalając papierosa i myśląc jak dojechać do niego.

             Kolejnego dnia za pożyczone pieniądze od Akiry wsiadłem w pociąg. Czekało mnie prawie 7 godzin jazdy.

~~ Kai~~

             Do mojego obolałego umysłu dochodziły dźwięki śpiewających ptaków. A na oczy padała mi jasna smuga światła. Zakryłem sobie oczy ramieniem a po sekundzie  wróciły do mnie jak bumerang ostatnie zdarzenia zanim się obudziłem. Poczułem się jeszcze gorzej niż zapewne wyglądałem. Przewróciłem się na bok i skuliłem ale z moich ust wydobył się głośny jęk. Moje żebra bolały. Stanęły mi łzy w oczach a po chwili szlochałem w poduszkę. Nienawidzę ojca. Nienawidzę go …. Nienawidzę !!.  Nie wiem ile tak leżałem i płakałem, usłyszałem, że ktoś wchodzi do pokoju. Nakryłem głowę kołdrą by ten ktoś nie widział moich łez. Za pewne była to matka i to ona pomogła dostać mi się  na łóżko. Po chwili poczułem na swoich plecach dotyk jej małej dłoni.

            - Synku nie płacz. On więcej tego nie zrobi. Obiecał mi. – Odkryła moją głowę i pocałowała w czoło. Chciałem jej wierzyć. Tak bardzo chciałem ale nie potrafiłem.

            - Zaufaj mi i jemu. Więcej cię nie tknie synku. – Pogłaskała mnie po włosach i wyszła. Nic więcej nie powiedziała. Nie przytuliła mnie  tak jak byłem mały. Zmieniła się, a może obwiniała się że to prze zemnie ojciec taki jest? Na tą myśl rozpłakałam się bardziej. Byłem beznadziejny. Nie chciałem żyć nie miałem po co, dla kogo też nie. Wstałem łóżka chodź to było bardzo ciężkie. Żebra bolały mnie strasznie boleć aż zabrakło mi oddechu. Jęknąłem i wstałem ale od razu się zachwiałem. Oparłem się o biurko i spojrzałem na monitor. Aoi, czy on o mnie pamięta?. Głupie pytanie, oczywiście że nie. Za pewne gra na swojej gitarze i wyrywa na nią panienki. Zachwiałem się i upadłem na łóżko. Krzyknąłem z bólu i pojawiły mi się mroczki przed oczami. Dlaczego nie wezwała pogotowia? Poczułem metaliczny smak krwi w ustach a po chwili nastała ciemność. A w niej widziałem  uśmiechniętą twarz Aoia. Mimowolnie się uśmiechnąłem. Później już nic nie pamiętam.